We wtorek 23.04.2024 wyjechaliśmy na wycieczkę autokarową do Parku Narodowego „Ujście Warty”. Jest to najmłodszy park narodowy w Polsce, bo utworzony dopiero w roku 2001. Po dojechaniu do przystanku kolejowego Kamień Mały, wszyscy założyli plastrony z logo naszego UTW. Panie przewodniczki, pracownice parku, zaopatrzyły nas w lornetki, niektórzy mieli własne, i poszliśmy w teren. Jedna grupa poszła w kierunku drewnianych kładek i dalej nimi w głąb lasu olszowego. Druga grupa poszła dosyć szeroka drogą w kierunku wieży widokowej i był to punkt zwrotny naszej wycieczki. Po drodze pani Agnieszka dużo nam opowiadała o samym parku, roślinności tam rosnącej, zwierzętach i ptakach. Pokazała nam jak wygląda czaszka bobra i jego charakterystyczne długie i bardzo ostre zęby, którymi bez trudu ścina drzewa, ścierając je sobie, gdyż one rosną mu przez całe życie. Oglądaliśmy też egzemplarze nóg ptasich, orła bielika, kaczki krzyżówki i łyski. Niektórym z nas, przez lornetkę udało się dostrzec jakiegoś ptaszka, ale było to niezmiernie trudne, gdyż chowały się one pośród gałęzi i liści na drzewach. Widzieliśmy ślady bobrowe na brzegach rowów i tropy jeleni na drodze po której szliśmy. Wokół było bardzo zielono i po wyjściu z lasku olszowego, bardzo przestrzennie. Dowiedzieliśmy się, że w okresach przelotów bytuje tam na łąkach nawet do 200 000 dzikich gęsi, które przylatują tam na odpoczynek. Bywają tam również i inne gatunki jak żurawie, łabędzie oraz liczne gatunki ptaków śpiewających. Wiemy teraz jak odróżnić naszego rodzimego łabędzia niemego od krzykliwego. Rozległe łąki poprzecinane były licznymi rowami melioracyjnymi, przy których rosły stare, ale za to o dziwnych kształtach wierzby. Przy wieży widokowej był krótki przystanek z możliwością wejścia na wieżę. W drodze powrotnej wstąpiliśmy na drewnianą ścieżkę, która rozciągała się bardzo daleko. Po obu stronach tej ścieżki występowały lasy olszowe. Teren podobny do lasów namorzynowych, bardzo podmokły z licznymi gatunkami roślin błotnych i wodnych jak kaczeńce, tatarak i inne.
Później wróciliśmy tą sama drogą i w świetlicy Dyrekcji Parku pani Agnieszka wygłosiła nam ciekawą pogadankę. Po wykładzie, kto chciał, mógł jeszcze wspiąć się na wysoką wieżę ,aby obejrzeć tereny parku z góry. Następnym punktem naszej wyprawy było ognisko i nasza biesiada. Około godziny 15 zajęliśmy wygodne miejsca w naszym autokarze i wróciliśmy do Stargardu.
autor : Zbyszek Twardochleb
HDG
